Η Κερπινή
Η ιστορική, πανέμορφη και γραφική Κερπινή , βρίσκεται απέναντι από το Χελμό ,σε υψόμετρο 1070 μέτρων βόρεια των Καλαβρύτων από τα οποία και απέχει 10 χλμ. Ένα Χωριό υπερήφανο για την ομορφιά του και την Ιστορία του.
Ένα χωριό με λαμπρή Ιστορία ,με προσφορές και θυσίες για την πατρίδα ,αφού ήταν παρόν σε όλους τους αγώνες του Έθνους .Χωριό όπου ήταν η πατρίδα των περιωνύμων Ζαιμαίων, που τίμησαν την γενέτειρα τους και όλη την επαρχία και το έθνος με τις πολύτιμες υπηρεσίες τους προ του 1821,κατά το 1821 και μετέπειτα .Από αυτούς ο Ασημάκης ,μυήθηκε στην φιλική Εταιρεία Υπό του Γρ. Δικαίου και πρώτος παρακίνησε τον Χονδρογιάννη να προσβάλει τους τούρκους στο Μάζι στις 18 Μαρτίου 1821.
Ένα χωριό όπου έχει βγάλει 3 Πρωθυπουργούς (Θρασύβουλος Ζαΐμης, Αλέξανδρος Ζαΐμης και Ανδρέας Ζαΐμης),2 φορές πρόεδρο της Βουλής (Θρασύβουλος Ζαΐμης και Αλέξανδρος Ζαΐμης) και ένα πρόεδρο της Δημοκρατίας των Αλέξανδρο Ζαΐμη.
Με τον καλύτερο προσανατολισμό (μεσημβρινό) στον οποίο οφείλει το υπέροχο κλίμα της, (ήπιο σχετικά χειμώνα και δροσερό καλοκαίρι) μέσα σε πλήθος καρυδιών ,κερασιών, μουριών κλπ. που την καθιστούσε προπολεμικά αλλά και σήμερα , το πρώτο θέρετρο της περιοχής.
Η Κερπινή αποτελείται από τρεις Γειτονιές:
Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, Προς Βόρεια του Χωριού έγινε στις 16 Οκτωβρίου του 1943 η Μάχη της Κερπινής ανάμεσα στις αντιστασιακές δυνάμεις και τους Γερμανούς κατακτητές με το γνωστό νικηφόρο αποτέλεσμα.
Στις 8 Δεκεμβρίου 1943 το Χωριό ήταν από τα πρώτα της επαρχίας Καλαβρύτων που γνώρισε τη Γερμανική θηριωδία και έζησε την πιο μαύρη μέρα στην Ιστορία της. Τότε που 45 άντρες ,πατέρες, αδέλφια αλλά και παιδιά στάθηκαν αντιμέτωποι στη βαρβαρότητα και έπεσαν ,άοπλοι και αθώοι , δολοφονημένοι εν ψυχρώ από τους Γερμανούς κατακτητές και το χωριό μετατράπηκε σε ερείπια .Μέρες εφιαλτικές ,εικόνες φρικτές που έχουν σημαδέψει μέχρι σήμερα την ζωή αυτού του τόπου.
Ένα χωριό που πληγώθηκε θανάσιμα, ρημαγμένο Χωρίς καμιά βοήθεια αλλά ολοζώντανο πάλι και πανέμορφο ,έτοιμο να ξαναζήσει τις παλιές του δόξες.
Ένα χωριό με λαμπρή Ιστορία ,με προσφορές και θυσίες για την πατρίδα ,αφού ήταν παρόν σε όλους τους αγώνες του Έθνους .Χωριό όπου ήταν η πατρίδα των περιωνύμων Ζαιμαίων, που τίμησαν την γενέτειρα τους και όλη την επαρχία και το έθνος με τις πολύτιμες υπηρεσίες τους προ του 1821,κατά το 1821 και μετέπειτα .Από αυτούς ο Ασημάκης ,μυήθηκε στην φιλική Εταιρεία Υπό του Γρ. Δικαίου και πρώτος παρακίνησε τον Χονδρογιάννη να προσβάλει τους τούρκους στο Μάζι στις 18 Μαρτίου 1821.
Ένα χωριό όπου έχει βγάλει 3 Πρωθυπουργούς (Θρασύβουλος Ζαΐμης, Αλέξανδρος Ζαΐμης και Ανδρέας Ζαΐμης),2 φορές πρόεδρο της Βουλής (Θρασύβουλος Ζαΐμης και Αλέξανδρος Ζαΐμης) και ένα πρόεδρο της Δημοκρατίας των Αλέξανδρο Ζαΐμη.
Με τον καλύτερο προσανατολισμό (μεσημβρινό) στον οποίο οφείλει το υπέροχο κλίμα της, (ήπιο σχετικά χειμώνα και δροσερό καλοκαίρι) μέσα σε πλήθος καρυδιών ,κερασιών, μουριών κλπ. που την καθιστούσε προπολεμικά αλλά και σήμερα , το πρώτο θέρετρο της περιοχής.
Η Κερπινή αποτελείται από τρεις Γειτονιές:
- Την Επάνω Γειτονιά που βρίσκεται η πανέμορφη πλατεία μας με τον τεράστιο πλάτανο(περφ.51/2 μέτρα), με τα παντοπωλεία και τα καφενεία γύρω της ,τα κοινοτικά καταστήματα ,το Αγροτικό Ιατρείο, τον κεντρικό μας Ναό του Τιμίου Προδρόμου και το Σχολείο μας.
- Την Κάτω Γειτονιά ,που συνδέεται με το πέτρινο γεφύρι με το υπόλοιπο Χωριό και
- Την Πέρα Γειτονιά , στην είσοδο του Χωριού.
Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, Προς Βόρεια του Χωριού έγινε στις 16 Οκτωβρίου του 1943 η Μάχη της Κερπινής ανάμεσα στις αντιστασιακές δυνάμεις και τους Γερμανούς κατακτητές με το γνωστό νικηφόρο αποτέλεσμα.
Στις 8 Δεκεμβρίου 1943 το Χωριό ήταν από τα πρώτα της επαρχίας Καλαβρύτων που γνώρισε τη Γερμανική θηριωδία και έζησε την πιο μαύρη μέρα στην Ιστορία της. Τότε που 45 άντρες ,πατέρες, αδέλφια αλλά και παιδιά στάθηκαν αντιμέτωποι στη βαρβαρότητα και έπεσαν ,άοπλοι και αθώοι , δολοφονημένοι εν ψυχρώ από τους Γερμανούς κατακτητές και το χωριό μετατράπηκε σε ερείπια .Μέρες εφιαλτικές ,εικόνες φρικτές που έχουν σημαδέψει μέχρι σήμερα την ζωή αυτού του τόπου.
Ένα χωριό που πληγώθηκε θανάσιμα, ρημαγμένο Χωρίς καμιά βοήθεια αλλά ολοζώντανο πάλι και πανέμορφο ,έτοιμο να ξαναζήσει τις παλιές του δόξες.